اما منظور از اینکه فرشتگان خدمت کنندگان به وارثان نجات هستند چیست؟ دانستیم که همه چیز برای جلال خداوند و پرستش اوست و فرشتگان همه تلاش خود را در این راستا در اسمان و بر روی زمین در رساندن و اجرای فرامین خدا در راستای نجات گمشده گان یا تقویت نجات یافتگان خواهند کرد.
بعنوان مثال در طول نوشتجات عهد عتیق ما بارها حضور و خدمت فرشتگان به انسانها را میخوانیم. از آنها در نجات دادن خانواده لوط میخوانیم جایی که خداوند شهر سدوم و عموره را نابود میکرد.( پیدایش ۱۹: ۱۶ ) یعقوب در رویای خود آنها را دید که از نردبانی برای خدمت کردن بالا و پایین میرفتند.(پیدایش ۲۸: ۱۲ . که بعدها عیسای مسیح فرمود که این فرشتگان او را خدمت میکردند. یوحنا ۱: ۵۱ ) یعقوب را آماده کردند تا با برادر خود عیسو ملاقات کند. ( پیدایش ۳۲: ۱ و ۲ ) و با جدعون روبرو شده و او را آماده نبرد با مدیانیها نمودند. ( داوران ۶: ۱۱ ) بر مادر سامسون حاضر شده و به او از تولد او خبر دادند.( داوران ۱۳: ۳ ) داود در خصوص آنها چنین میسراید: « فرشته خداوند گرداگرد ترسندگان اوست، اردو زده ایشان میرهاند.» ( مزمور ۳۴: ۷ ) برای حفظ کردن راههایی که ایمانداران در آن قدم میزنند فرستاده میشوند. ( مزمور ۹۱: ۱۱ ) فرشته خداوند فرستاده شد تا با میشک و شدرک و عبدنغو در کوره آتش باشد و آنها را سالم از آن بیرون آورد. ( دانیال نبی ۳: ۲۸ ) و با دانیال در چاه شیران باشد تا دهان شیران را ببندد.(دانیال نبی ۶: ۲۲ ) در رساندن خبر تولد یحیای تعمید دهنده و عیسای مسیح بر زکریاء و مریم ظاهر شد. ( لوقا ۱: ۱۱- ۱۳ و ۳۰ – ۳۱ ) برای تقویت عیسای خداوند در باغ جتسیمانی بر او ظاهر شد.( لوقا ۲۲: ۴۳ ) دوازده فوج آنها گوش به فرمان عیسای مسیح در باغ جتسمیانی بودند تا او دستگیر نشود.( متی ۲۶: ۵۳ )
نهایتا اینکه پولس رسول در نامه های خود به کرات از فرشتگان و حضور آنها و چگونگی آنها یا سخن گفته یا به آنها اشاره کرده است. اما نهایتا، بعنوان ایمانداران مسیحی، پولس رسول در اول قرنتیان ۶: ۳ میگوید که ایمانداران حتی فرشتگان را داوری خواهند کرد. هم پولس رسول و هم نویسنده عبرانیان با هم به یک نکته مشترک در خصوص ایمانداران مسیحی و رابطه آنها با فرشتگان اشاره میکنند: اینکه فرشتگان نباید پرستش شوند و بیشتر از خود خدا و نجات دهنده ما به آنها اهمیت داده شوند، جایی که عیسای خداوند به مراتب از آنها برتر میباشد و آنها فقط یا خدمتگزاران خدا میباشند یا خدمتگزاران « وارثان نجات.» و با خدمتگزاری به وراثان نجات نهایتا به خود خدا خدمت میکنند، به خداوندمان عیسای مسیح که آورنده این نجات است.
اما منظور نویسنده عبرانیان از بکار بردن عبارت « وارث نجات » چیست؟ در متی ۲۵ : ۳۱- ۴۶، عیسای خداوند با شاگردان خود در خصوص داوری روز آخر سخن میگوید. او رو به ایمانداران وفادار خود کرده و به آنها میفرماید چون آنچه که از شما خواسته بودم را انجام داده و دنبال کرده اید اکنون « بیایید ای برکت یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است به میراث گیرید.» در حقیقت با توجه به این فرمایش خداوندمان و نوشته عبرانیان، وارثان نجات نه تنها دریافت کنندگان حیات ازلی هستند که به آنها در واقع از جانب مسیح به ارث داده شده، بدلیل ایمانشان، همچنین نشستگان با مسیح در اقتدار و قدرت، زمانی که او بازخواهد گشت و شراکت در جلال او و زمان بی زوال را در قدوسیت و شالوم مطلق بدست خواهند آورد.
اما آیا حقیقتا نویسنده عبرانیان از « وارث نجات » و یا از عبارت « نجات » فقط میراث ازلی آینده را در نظر داشته است؟ دکتر توماس هییوت میگوید که عبارت« نجات » در نوشتجات عهد عتیق بیشتر به منزله نجات فیزیکی و جسمانی بوده است( مانند عبرانیان ۱۱: ۷ و داوران ۱۵: ۱۸ و خروج ۱۴: ۱۳ و اعمال ۷: ۲۵ ) اما عبارت نجات در عهد جدید تماما روحانی قلمداد گشته و نویسنده عبرانیان نیز همین مفهوم را در خصوص نجات دنبال کرده است. هییوت ادامه میدهد که « در رساله ما معنای اصلی کلمه نجات دو جانبه میباشد: ۱) نجات از شیطان و ثمره شیطان، مرگ؛ ۲) قدرت برای انجام آنچه که درست است، با بخشیدن یک برکت خاص.»[1] هییوت میگوید مورد اول را در رساله عبرانیان در ۲: ۳ و ۱۰ و ۵: ۹ و ۶: ۹ مشاهده میکنیم، جایی که مسیح بعنوان پیشوا و بانی حیات ازلی قوم خویش را قادر میسازد که بر تمامی قوتهای شیطانی و خلقت پیروزی یابند. ایمانداران در این نجات یکبار برای همیشه از نتایج گناهانشان بخاطر مرگ مسیح نجات یافته اند. و از آنجایی که این نجات ازلیست پس ایماندار هرگز طعم مرگ ابدی را نخواهد چشید. سپس دکتر هییوت به زیبایی این نجات را در بعُد عمیق آن بررسی کرده است و میگوید:« نمای کامل این نجات مبارک منتظر ایمانداران مانده است تا دنیای تازه فرا رسد( ۹: ۲۸ ) اما همانطور که او وارث نجات است ( ۱: ۱۴،) اما در حال حاضر نیز برکات را دریافته نموده؛ از اینرو او از قدرت ترس از مرگ نجات یافته، و از عادت گناه، از شریعت، روح و محبت دنیا، و جایی که نیاز به یاری دارد آنگاه که وسوسه میشود ( ۲: ۱۸ )، او شریک روح القدس گشته ( ۴: ۱و ۳ ) و وارث وعده ها میگردد. ( ۶: ۱۲ )»[2]
اف اف بروس نیز با این برداشت از این آیه عبرانیان موافق است که نجات در این عبارت« وارث نجات » اشاره به زمانی دارد که هنوز نیامده است و ما مشتاقانه منتظر آمدنش هستیم هر چند برکات این نجات را در همین زمان حاضر نیز میتوانیم دریافت کنیم.[3] اما بروس فکر نویسنده عبرانیان را در بکارگیری این جمله و انگیزه او بر اساس مسیر رساله خود چنین دیده است:« نویسنده ما نیازی نمی بیند که توضیح دهد چه نجاتی را در نیت خود دارد؛ معنی و مفهوم اجرایی آن برای مخاطبین او به خوبی آشناست. اما آنچه که نیاز دارند بدانند ترس آن خطری است که آنها را تهدید خواهد کرد اگر که این نجات را کم ارزش بدانند.»[4] و با این برداشت بروس ما به بررسی فصل دوم وارد میشویم.
پایان فصل اول عبرانیان
ادامه دارد
[1] Ibid.60.
[2] Ibid. 61.
[3] Ibid. 25.
[4] Ibid. 26.