نگاهی نزدیک به قوت خون مسیح و گناهان ما
ایمان به آمرزیده شدن دائمی
ای ایماندار روی سخنم با تست: آیا گذشتۀ تاریک تو در شرارت و گناه و فساد، ترا میرنجاند؟ آیا گناه و لغزش امروز ترا ناامید میسازد؟ ترا افسرده میسازد؟ به تو میگوید که یک مسیحی واقعی نیستی؟ و تو شک میکنی که آیا واقعا گناهانت آمرزیده شده یا نه؛ اگر شده است پس چرا هنوز آنها در ذهن تو گویی نفس میکشند و تو را به اعماق تاریک سردابۀ خود میبرند؟ امشب چه اتفاقی افتاد؟ امروز صبح چه کردید که ناگهان تیری قلب شما را زخمی کرد که این گناه عمیق از کجا بر تو حمله برده است؟ این شرارت از کجا از باروهای ایمان تو به درون شهر ایمان تو مانند جاسوسی برای ویرانی تو رسوخ کرده است؟ تو؟ ایماندار دیرینه، کلام را میدانی؛ دعا کردن را، شفاعت کردن را، یاری به فقرا و بیماران را؛ رهبر گروه هستی؛ چه اتفاقی افتاده است؟ آیا شک و تردید از آمرزش گناهان در خون مسیح برای تو سوالی شده است؟ من اعتراف میکنم که روزی اینچنین بودم، و اعتراف میکنم که ای " کاش به دنیا نمیامدم "! من به مسیح خیانت کردم، نه به دلیل گناهانم، بلکه به دلیل عدم ایمانم به ارزش و کار خون گرانبها و قدرتمند او در برابر گناهان و وسوسه های مخرب و کشندۀ من.
واچ من نی مسیحی چینی در کتاب " زندگیایی که پیروزمند است "
( ( The life that winsمی نویسد:" امروز بزرگترین مشکل در بین فرزندان خدا، کوتاهی به ایمان داشتن به کلام خداست. شاید برای آنها آنچنان دشوار نباشد که گناهان خود را اعتراف کنند و بگذارند تا خداوند آنها را بیامرزد، باور بر این نیز به گمان میرسد باید اینچنین ساده باشد، اما متاسفانه اینگونه نیست." ( ص. ۹۲ و پ. ۳) سپس او ادامه میدهد:" آنچه خدا سخن گفته است بسیار ارزشمند و قابل اعتبار است. ما به تجارب و احساسات خودمان اعتماد نمیکنیم، لیکن به کلام خدا. کلام خدا میگوید عیسای مسیح نه تنها بر بالای صلیب مُرد تا رستگاری ما باشد، بلکه امروز در ما زنده است تا قدوسیت ما باشد."( ص. ۹۳ و پ. ۲)( اول قرنتیان ۱: ۳۰)
موضوع چیست؟ موضوع این است که ایمانداران مسیحی برای گناهان خود نزد مسیح اعتراف میکنند، اما به نظر میرسد که وجدان آنها هنوز در زیر محکومیت گناه وجود دارد یا اینکه وقتی لغزشی میخورند یا گناهی را مرتکب میشوند، غافلگیر میشوند و نمیدانند با آن چگونه برخورد کنند. میدانند که خون مسیح آمرزندۀ گناهان هست، و مسیح شفاعت کنندۀ گناهان آنهاست، اما طوری فکر میکنند و حرف میزنند و عمل میکنند که گویی قادر به هضم مفهوم این باور نیستند!
نگاه کنید به دیدگاه الهی یهوه به آنچه برای ما در مسیح عیسی وعده داده است:" خداوند میگوید بیایید تا با همدیگر محاجه نماییم؛ اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگر مثل قرمز سرخ باشد مانند پشم خواهد شد."(اشعیاء ۱: ۱۸) این تبدیل قرمز گناه به سفیدی برف، یک عمل جاودانه و روزانه است و باید به آن باور قبلی داشت و اگر نه ایمان ما به صلیب مسیح و عمل خون او برای آمرزش گناهان ما بی اساس است. زیرا در زیر وجدان شک و تردید آمرزش یا عدم آمرزش گناه زیستن عین زیستن در خود گناه است. زیرا اگر باور ما به اینکه خداوند همواره قادر است در قرمزی خون مسیح، گناهان پلید و خونین ما را مانند برف سفید سازد متزلزل است، ارزش و بهای خون مسیح را درک نکردهایم.
درسی از رسالۀ عبرانیان
در روز کفاره، هارون بعنوان کاهن خدا دو بز را انتخاب میکرد. سپس او قرعه میانداخت. یک بز انتخاب میشد تا نزدیک آورده و آن را برای قربانی گناه بگذراند. اما بز دوم را چکار میکرد؟ فرمان یهوه این بود:" و هارون دو دست خود را بر سر بز زنده بنهد و همۀ خطایای بنی اسرائیل و همۀ تقصیرهای ایشان را با همۀ گناهان ایشان اعتراف نماید و آنها را بر سر بز بگذارد و آن را به دست شخص حاضر به صحرا بفرستد. و بز همۀ گناهان ایشان را بزمین ویران بر خود خواهد برد پس بز را به صحرا رها کند."( لاویان ۱۶: ۲۱- ۲۲) این بز تمامی گناهان و خطایای قوم را که بر او گذاشته شده بود را به صحرا میبرد، و نهایتا در آن صحرا میمرد. نویسندۀ عبرانیان همین تصویر را در بارۀ کار عیسای مسیح اینگونه میگوید:" و نه به خون بزها و گوساله ها بلکه به خون خود یک مرتبه فقط به مکان اقدس داخل شد و فدیۀ ابدیرا یافت. زیرا هر گاه خون بزها و گاوان و خاکستر گوساله چون بر آلودگان پاشیده میشود تا به طهارات جسمی مقدس میسازد. پس آیا چند مرتبه زیاده خون مسیح که به روح ازلی خویشتن را بی عیب به خدا گذرانید ضمیر شما را از اعمال مرده طاهر نخواهد ساخت تا خدای زنده را خدمت نمایید."( عبرانیان ۹: ۱۱- ۱۴) عبارت " نخواهد ساخت " یک عمل روزانه برای پاک شدن ما از گناهان ماست. یعنی همان کاری که یهوه از زبان اشعیاء وعده بود که خواهد کرد. این یک پاکیزگی و طهارت از گناهان روزانۀ ماست. در ضمن توجه شما به یک عبارت دیگر در این آیات جلب میکنم:" یک مرتبه "؛ در رسالۀ عبرانیان این عبارت مکررا به گونه های متفاوت در شرایط و مناسبتهای متفاوت در خصوص قربانی برای گناهان و خون مسیح بعنوان کفارۀ گناهان به صورت:" یکبار" و "یک مرتبه " و " یک قربانی " و " به یک قربانی "(۷: ۲۷ و ۹: ۷ و ۱۲ و ۲۸ و ۱۰: ۲ و ۱۰ و ۱۴ ) تکرار شده است. چرا؟
زیرا قوم اسرائیل پس از قربانی دادن برای گناهان خود، دوباره گناه میکرد، دوباره زمین و اشیاء و اموال خود را نجس میساخت، دوباره خشم خدا را بر خود میگرفت، پس چکار میکرد؟ دوباره قربانی به نزد کاهن میبرد، دوباره کاهن برای گناهان او قربانی میگذارد. و این نه تنها برای یک نفر، بلکه برای تمام قوم، در روز کفاره هر ساله اجرا میشد. و هر سال در روز کفاره کاهن دست خود را بر سر آن بز میگذاشت، تمامی گناهان خود و قوم را بر روی آن بز میگذاشت و بز را به صحرا میفرستاد. نویسندۀ عبرانیان قصد دارد بگوید، در خون مسیح این تکرار دیگر اجراء نخواهد شد. مسیح لازم نیست هر سال بعنوان کفاره برای گناهان کلیسا بمیرد و یا هر روز برای گناه و لغزش ایماندار! او " یکبار " مرد و کفارۀ گناهان ما را " یکبار برای همیشه " پرداخت. این همواره آمرزش گناهان هرگز مفهوم و معنای حقیقی و راستین خود را در جان و فکر و روح ما باز نمیکند، مگر اینکه ما با ایمان آن را بپذیریم و با ایمان به آمرزش گناهان خود به تخت فیض بخش مسیح نزدیک شویم، تنها با این ایمان که ما میدانیم گناهان ما آمرزیده شده است؛ پس وجدان خود را از آن پاک میکنیم و این آمرزش گناهان خود را در ایمان دریافت میکنیم و به سمت تقدس حرکت میکنیم. نه اینکه مقدس شده ایم، بلکه ردای تقدیس کنندۀ مسیح را میپوشیم و در تقدس به سوی تقدس حرکت میکنیم. در ضمن این را بدانید و آگاه باشید که این همواره بخشش خدا، همواره وارد شدن به بارگاه خدا، همواره به نزد خدا آمدن، در شریعت موسی محال بود، برای مسلمان هنوز گم و ناباورانه است و هندو هیچ درکی برای آن ندارد و بودیست معنایی برای آن ندارد. تنها برای یک مسیحی که خون مسیح را کار مسیح را و قوت آمرزش در نام مسیح را درک کرده است، معنا میدهد. " و به این اراده مقدس شده ایم به قربانی جسد عیسی مسیح یک مرتبه فقط"( عبرانیان ۱۰: ۱۰)
پس بنابر این قبل از اینکه مرا معلم دروغین بخوانید و این تعلیم را تعلیمی نادرست، کلام خداوند را یکبار دیگر با دقت بخوانید، یکبار دیگر از نزدیک به خون مسیح و قوت آمرزش گناهان او دقت کنید و درک کنید که واقعا خون مسیح برای ما چه کرده است. عهد خداوند با مسیح چه بوده است؟ وعدۀ خداوند در بارۀ عهد تازه چیست؟ چگونه مسیح شریعت موسی را " به کمال رسانید."؟
رسول عیسای مسیح، یوحنا در رسالۀ خود چنین مینویسد:" و اگر کسی گناهی کند شفیعی داریم نزد پدر یعنی عیسای مسیح عادل و او است کفاره به جهت گناهان ما و نه گناهان ما فقط بلکه به جهت تمام جهان نیز."( اول یوحنا ۲: ۱- ۲ )
من شنیدم که اکثر کلیساها این عبارت یوحنا را فقط در زمان اجرای شام خداوند تکرار میکنند، در مابقی روزها و در طول سال، گویی تماما آن را فراموش میکنند!
چارلز هیدان اسپورژن، واعظ معروف انگلیسی در این خصوص در کتاب رازگاهان خود چنین بیان میکند: " آه شمایی که به دلیل گناه ذاتی و فساد ناله میکنید، بخاطر داشته باشید، هیچکدام از گناهان شما نمی تواند شما را محکوم سازد. شما یاد گرفته اید که از گناه متنفر باشید؛ اما نیز یاد گرفته اید که بدانید دیگر گناه بر فراز سر شما آویزان نیست؛ آن بر سر مسیح قرار داده شده است." ( سحرگاه ۴ آوریل) سوال من از شما این است که آیا گناه ذاتی و فساد دیروز و امروز بر فراز سر شما آویزان است؟ آیا در زیر این فشار و محکومیت وجدان هستی؟ آیا طعم زندگی مسیحی و زیستن با مسیح را حس نمیکنی؟ آیا گمان تو این است که شاید دنیا بر ضد تو باشد، اما خود تو، وجدان تو، افکار آشوب انگیز تو، بیشتر از تمام دنیا بر ضد تست؟ اگر تفکر و باور مسیحی تو اینچنین است گوش کن به پولس رسول:" کیست که بر برگزیدگان خدا مدعی شود؟ آیا خدا که عادل کننده است؟ کیست که بر ایشان فتوا دهد؟ آیا مسیح که مُرد بلکه نیز برخاست، آنکه به دست راست خدا هم هست و ما را نیز شفاعت میکند؟ کیست که ما را از محبت مسیح جدا سازد؟"( رومیان ۸: ۳۳- ۳۵) یادتان باشد، پولس رسول از چه مطلبی شروع کرده بود که اکنون به این جا رسیده است و این جملات را می نویسد؟:" لهذا این شریعت را می یابم که وقتی که میخواهم نیکویی کنم بدی نزد من حاضر است."( رومیان ۷: ۲۱) پولس رسول از کشمکش با گناهان و وسوسه های درونی خود با گناه آغاز کرده بود که به فصل 8 رسیده و به ما میگوید، که هیچکس نمیتواند بر برگزیدگان خدا مدعی شود. از جمله خود ما. زیرا تجربۀ مسیحی من به من ثابت کرده است، که ایمانداران مسیحی بیشتر دشمن روحانی و رشد روحانی خودشان هستند تا دنیای بیرون! ما مدام در دنیای عدم ایمان قدم میزنیم. حرف زیاد میزنیم اما به آن عمل نمیکنیم. خون مسیح و صلیب مسیح و مرگ مسیح را موعظه میکنیم، اما هرگز ارزش و بها و قیمت و کار عظیم و آنچه خون مسیح برای گناهان ما انجام داد و روزانه انجام میدهد را شخصا در زندگی روزانه و رابطۀ روزانۀ ما با خدا و با دنیای اطراف خود بکار نمیگیریم. به همین دلیل است که در رشد روحانی متوقف میشویم، ناقص رشد میکنیم، زود میشکنیم، نه گرم و نه سرد میشویم و نهایتا در ریاکاری مسیحی زندگی میکنم.
ای ایماندار عزیز مسیحی!
امید من این است که این گفتگوی مرا بر این سیاق ندانی که میگویم پس گناه کنیم چون مسیح ما را میامرزد. خیر! بلکه میگویم، مسیح میداند که ما خواهیم لغزید خوب گوش کن به این فرمایش او:" وای بر این جهان به سبب لغزشها؛ زیرا لابد است از وقوع لغزشها "( متی ۱۸: ۷) مسیح چه میگوید؟ این جهان و مادامی که در این جهان هستیم، ایماندار مسیحی را به لغزش وامیدارد و یا خود او لغزش خواهد خورد، گناه خواهد کرد، اما در خون مسیح آمرزش گناهان هست. من میگویم در زیر وجدان محکومیت گناهی که انجام داده ایی نمان! آن را با ایمان به نزد عیسی اعتراف کن، با ایمان آمرزش او را دریافت کن و ایمان داشته باش که آمرزیده شدهایی و اگر شیطان بر تو نهیب زد که تو گناهکار هستی! تو بر او فریاد بزن که میدانم، اما نیز میدانم که در خون فرزند یگانۀ مسیح شسته شده و اکنون پاک گشته ام، پس از من دور شو و به جهنم برو!
من میگویم ایمان داشته باش که خداوند از تقصیرهای تو گذشته است و گناه تو را به یاد نخواهد آورد. به یاد آور عهد تازۀ خدا در مسیح با تو. عهدی که یهوه به ما از زبان ارمیاء نبی تقریبا 600 سال قبل از تولد مسیح وعده داد:" عصیان ایشان را خواهم آمرزید و گناه ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد."( ارمیاء ۳۱: ۳۴)
ایماندار مسیحی!
از گناه متنفر باش! تسلیم آن نشو! از آن لذت مبر! خودت را در شرایط آن قرار مده! اما اگر لغزش خوردی و نتوانستی مقاومت کنی! میدانم اگر جان تو تولد تازه را دریافت کرده باشد، جانی تلخ و گریان خواهد بود، اما این را بدان که در پیش روی تخت فیض بخش مسیح، چشمه ایی است که تمامی سرخی گناهان ترا مانند برف سفید خواهد کرد، پس با دلی شکسته، قلبی امیدوار، و جانی فروتن، نزد تخت او برو، شفاعت او را بطلب، گناهان خودت را اعتراف کن...آنگاه با ایمان آمرزش و بخشش از گناهان را دریافت کن. و ایمان بیاور که گناهان تو بخشیده شده است. شاید بپرسی مگر چند بار میتوانم نزد خدا بروم؟ یادتان میاید پطرس از مسیح خداوند چه پرسید:" خداوندا، چند مرتبه برادرم به من خطا ورزد، میباید او را آمرزید؟ هفت مرتبه؟" مسیح چه به او پاسخ داد؟ " تو را نمی گویم تا هفت مرتبه، بلکه تا هفتاد هفت مرتبه!"( متی ۱۸: ۲۱- ۲۲ ) مسیح با ما از الگوی الهی سخن میگوید. اگر من در رابطۀ انسانی و زمینی خود باید برادر خودم را که به من گناه یا خطایی کرده است را همواره ببخشم، آیا خدای قادر که مرا خلق کرده است، قادر نیست خطاهای مرا به خود همواره ببخشد؟ آیا او ناتوان به چنین عملی است؟ آیا مگر نه اینکه عیسای خداوند، به ما الگوی الهی و شخصیت و ذات الهی خودش را به ما درس داده است؟ که اینکه چون خداوند همواره خطاهای ما را خواهد آمرزید، پس اگر برادر تو به تو خطا کرده است را همواره بیامرز! آیا عدم باور و یقین به این حقیقت الهی کفر به خدا و مسیح و روح القدس نیست؟
پایان سخن
فرق اساسی راه مسیح با تمامی ادیان موجود دنیا، در همین راز الهی نهفته است؛ عدم درک و باور و عمل کردن به آن، ما را از زمرۀ دیگر انسانهای مذهبی دیگر که باور و ایمانی به آمرزش دائمی گناهان ندارند، و مدام تلاش میکنند تا با مراسم و آیینهای دینی و تمرینات روحانی، صلح این آمرزش از خطاها و گناهان خود را از خدایان خود دریافت کنند، میسازد. دیگران سعی میکنند و تلاش میکنند، مشقت میکشند، تمرین میکنند، کار میکنند تا آمرزیده شوند؛ مسیحی قبلا آمرزیده شده است! دیگران برای پیروزی تلاش میکنند، مسیحی قبلا پیروزی را دریافت کرده است! دیگران برای تصاحب، تقرب جستن و در پیشگاه خدا بودن مدام در قبله گاههای خود خم و راست میشوند؛ مسیحی حیات ازلی و با خدا بودن را در همین زمان حاضر دارا میباشد.
تمام این باورها، نه باور به قوت و قدرت ما، بلکه ایمان و باور به قوت و بهای ارزشمند خون مسیح و صلیب پرشکوه او، و راهیست که او برای ما باز کرده است تا در آن گام برداریم میباشد. آیا تو در این راه گام برمیداری؟
نوشته: حسین گل هاشم