چون نویسنده به این نتیجه گیری قاطع کننده در خصوص مقام و شخصیت عیسای مسیح رسیده است تلاش میکند تا یکبار دیگر مقام پادشاهی او و آنچه خود خدا برای او کرده و خواهد کرد را به مخاطبین خود، اینبار از دهان خود داود بازگو کند.
« ۱۳ و بکدام یک از فرشتگان هرگز گفت بنشین بدست راست من تا دشمنان ترا پای انداز تو سازم.»
همانطور که بالا قید کردم نویسنده بار دیگر مزمور داود را در اینجا قید میکند یعنی مزمور ۱۱۰ آیه ۱. اسپورژن موضوع این مزمور را در باره دو لقب خداوندمان عیسای مسیح میداند که بالاتر در باره آن گفتگو کردیم یعنی کاهن-پادشاه[1]. اهمیت این مزمور نه تنها برای یهود که به امید آمدن مسیحای موعود بودند اهمیت داشت بلکه برای نویسنده عبرانیان و نویسنده گان عهد جدید بسیار والا بود. زیرا برای نویسنده عبرانیان این اهمیت داشت تا مخاطبین او بدانند که نجات دهنده آنها کیست. قدرت او چیست. مقام او چه. به نظر میرسد که او امید میبرد که مخاطبین او با درک این اهمیت ارزش والای ایمان خود را به مسیح بدانند و بدانند که خداوند آنها کیست؛ پس بیش از پنج بار دیگر از آن استفاده میکند.( عبرانیان ۵: ۶ و ۷: ۱۷و ۲۱ و ۱۰: ۱۳ و ۱۲ : ۲ ) .
در خصوص اهمیت این آیه از مزمور ۱۱۰ باید گفت که در هر سه روایت انجیل متی و مرقس و لوقا از دهان خداوندمان شنیده میشود که از آن در برابر خداوندی خود در برابر رهبران یهود استفاده کرده است. ( متی ۲۲: ۴۱- ۴۶ و مرقس ۱۲: ۳۵- ۳۷ و لوقا ۲۰: ۴۱- ۴۴ ). پطرس رسول در روز پنطیکاست در اثبات خداوندی آنکس که قوم او را مصلوب نمود لیکن خداوند او را از مرگ برخیزانید، از این مزمور استفاده میکند. ( اعمال ۲: ۳۴ ) و نهایتا پولس رسول در رساله قرنتیان در اثبات کار تمام شده مسیح بر صلیب و رستاخیز پرشکوه او از مرگ و اینکه قدرت پادشاهی به او داده شده است، از این مزمور استفاده کرده است.( اول قرنتیان ۱۵ : ۲۵ )
« ۱۴ آیا همگی ایشان روح های خدمتگزار نیستند که برای خدمت آنانی که وارث نجات خواهند شد فرستاده میشوند؟»
آنچه را که در آیه ۴ آغاز کرده بودیم در خصوص مقام فرشتگان و برتری عیسی بر آنها در این آیه ادامه داده شده است. این « همگی ایشان » فرشتگان هستند. نویسنده عبرانیان از ۱ تا ۱۳ برای مخاطبین خود ثابت میکند که عیسی به مراتب فراتر از فرشتگان میباشد. اما در این ایه مقام فرشتگان را از زاویه دیگر اینبار نه با عیسی بلکه با ایمانداران مسیحی که آنها را « وارث نجات » لقب داده است نگاه میکند. نویسنده عبرانیان با صراحت در خصوص فرشتگان چنین میپرسد که آیا این فرشتگان روح های خدمتگزار نیستند؟ اینگونه عبرانیان به چهار اصل مهم در خصوص فرشتگان اشاره کرده است:
۱-آنها روح هستند. دیده نمیشوند. ممکن است به چشم بیایند اما بسیار بندرت است.
۲- آنها خدمتگزار خدا هستند.( یونانی آن لیتروجیا. یعنی وارد عمل مقدس پرستش در معبد شدن. یعنی همان کاری که در بارگاه خدا میکنند.) دانیال آکین این را در دو بعد کلی دیده است[2]: خدمت کردن به خدا در پرستش کردن او. خدمت کردن به خدا با تسلیم به انجام اراده خود. از قبیل: دادن شریعت ( غلاطیان ۳: ۱۹، تثنیه ۳۳: ۲ و مزمور ۶۸: ۱۷ ، اعمال ۷: ۳۸ ). با بردن پیغام از جانب خدا( دانیال ۹: ۲۰ – ۲۷ ، لوقا ۱: ۱۱- ۲۰ و اعمال ۸: ۲۶ ) با اهمیت دادن به ایمانداران( اول پادشاهان ۱۹: ۵- ۷ و مزمور ۹۱: ۱۱) با اجرای خشم خدا ( دوم تواریخ ۳۲: ۲۱ ، اعمال ۱۲: ۲۳ و مکاشفه ۱۶: ۱ ) با اعلام کردن مسیح( لوقا ۱: ۲۶- ۳۸ ، یوحنا ۲۰: ۱۲ و اول تسالونیکی ۴: ۱۶ ) با یاری کردن به مسیح ( متی ۴: ۱۱، ۲۶: ۵۳ و ۲۸: ۲- ۷ و لوقا ۲۲ : ۴۳ )
۳-آنها خدمت کننده به ایمانداران هستند. ( یونانی آن دیاکونیا آمده است. که اسم خادم از آن گرفته میشود. یعنی در اختیار بودن برای انجام هر کاری و هر نیازی.)
۴-آنها برای نجات و پیام انجیل وجود دارند.
این نیت اصلی خلقت آنها میباشد که نهایتا همه اینها پرستش و ستایش را برای خدا به همراه میارود.
اف اف بروس میگوید « والاترین و پایین ترین فرشته ها همه خدمتگزاران خدا هستند( که تقریبا به مزمور ۱۰۴: ۴ اشاره دارد.) و خدمت آنها گاها شامل آنانی خواهد شد که « وارث نجات » هستند.»[3] لطفا دقت کنید به عبارت « وارث نجات.» نویسنده عبرانیان نجات را یک میراث خطاب کرده است. او تا به اینجا از ۱ تا ۱۴ در حال کاشتن دانه ایی در مسیر گفتگوی خود میباشد که ما ثمره آن را به زودی در آیات ۱ تا ۴ فصل ۲ خواهیم دید که با اولین هشدار او روبرو خواهیم شد.
اما منظور از اینکه فرشتگان خدمت کنندگان به وارثان نجات هستند چیست؟ دانستیم که همه چیز برای جلال خداوند و پرستش اوست و فرشتگان همه تلاش خود را در این راستا در اسمان و بر روی زمین در رساندن و اجرای فرامین خدا در راستای نجات گمشده گان یا تقویت نجات یافتگان خواهند کرد.
بعنوان مثال در طول نوشتجات عهد عتیق ما بارها حضور و خدمت فرشتگان به انسانها را میخوانیم. از آنها در نجات دادن خانواده لوط میخوانیم جایی که خداوند شهر سدوم و عموره را نابود میکرد.( پیدایش ۱۹: ۱۶ ) یعقوب در رویای خود آنها را دید که از نردبانی برای خدمت کردن بالا و پایین میرفتند.(پیدایش ۲۸: ۱۲ . که بعدها عیسای مسیح فرمود که این فرشتگان او را خدمت میکردند. یوحنا ۱: ۵۱ ) یعقوب را آماده کردند تا با برادر خود عیسو ملاقات کند. ( پیدایش ۳۲: ۱ و ۲ ) و با جدعون روبرو شده و او را آماده نبرد با مدیانیها نمودند. ( داوران ۶: ۱۱ ) بر مادر سامسون حاضر شده و به او از تولد او خبر دادند.( داوران ۱۳: ۳ ) داود در خصوص آنها چنین میسراید: « فرشته خداوند گرداگرد ترسندگان اوست، اردو زده ایشان میرهاند.» ( مزمور ۳۴: ۷ ) برای حفظ کردن راههایی که ایمانداران در آن قدم میزنند فرستاده میشوند. ( مزمور ۹۱: ۱۱ ) فرشته خداوند فرستاده شد تا با میشک و شدرک و عبدنغو در کوره آتش باشد و آنها را سالم از آن بیرون آورد. ( دانیال نبی ۳: ۲۸ ) و با دانیال در چاه شیران باشد تا دهان شیران را ببندد.(دانیال نبی ۶: ۲۲ ) در رساندن خبر تولد یحیای تعمید دهنده و عیسای مسیح بر زکریاء و مریم ظاهر شد. ( لوقا ۱: ۱۱- ۱۳ و ۳۰ – ۳۱ ) برای تقویت عیسای خداوند در باغ جتسیمانی بر او ظاهر شد.( لوقا ۲۲: ۴۳ ) دوازده فوج آنها گوش به فرمان عیسای مسیح در باغ جتسمیانی بودند تا او دستگیر نشود.( متی ۲۶: ۵۳ )
نهایتا اینکه پولس رسول در نامه های خود به کرات از فرشتگان و حضور آنها و چگونگی آنها یا سخن گفته یا به آنها اشاره کرده است. اما نهایتا، بعنوان ایمانداران مسیحی، پولس رسول در اول قرنتیان ۶: ۳ میگوید که ایمانداران حتی فرشتگان را داوری خواهند کرد. هم پولس رسول و هم نویسنده عبرانیان با هم به یک نکته مشترک در خصوص ایمانداران مسیحی و رابطه آنها با فرشتگان اشاره میکنند: اینکه فرشتگان نباید پرستش شوند و بیشتر از خود خدا و نجات دهنده ما به آنها اهمیت داده شوند، جایی که عیسای خداوند به مراتب از آنها برتر میباشد و آنها فقط یا خدمتگزاران خدا میباشند یا خدمتگزاران « وارثان نجات.» و با خدمتگزاری به وراثان نجات نهایتا به خود خدا خدمت میکنند، به خداوندمان عیسای مسیح که آورنده این نجات است.
اما منظور نویسنده عبرانیان از بکار بردن عبارت « وارث نجات » چیست؟ در متی ۲۵ : ۳۱- ۴۶، عیسای خداوند با شاگردان خود در خصوص داوری روز آخر سخن میگوید. او رو به ایمانداران وفادار خود کرده و به آنها میفرماید چون آنچه که از شما خواسته بودم را انجام داده و دنبال کرده اید اکنون « بیایید ای برکت یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است به میراث گیرید.» در حقیقت با توجه به این فرمایش خداوندمان و نوشته عبرانیان، وارثان نجات نه تنها دریافت کنندگان حیات ازلی هستند که به آنها در واقع از جانب مسیح به ارث داده شده، بدلیل ایمانشان، همچنین نشستگان با مسیح در اقتدار و قدرت، زمانی که او بازخواهد گشت و شراکت در جلال او و زمان بی زوال را در قدوسیت و شالوم مطلق بدست خواهند آورد.
اما آیا حقیقتا نویسنده عبرانیان از « وارث نجات » و یا از عبارت « نجات » فقط میراث ازلی آینده را در نظر داشته است؟ دکتر توماس هییوت میگوید که عبارت« نجات » در نوشتجات عهد عتیق بیشتر به منزله نجات فیزیکی و جسمانی بوده است( مانند عبرانیان ۱۱: ۷ و داوران ۱۵: ۱۸ و خروج ۱۴: ۱۳ و اعمال ۷: ۲۵ ) اما عبارت نجات در عهد جدید تماما روحانی قلمداد گشته و نویسنده عبرانیان نیز همین مفهوم را در خصوص نجات دنبال کرده است. هییوت ادامه میدهد که « در رساله ما معنای اصلی کلمه نجات دو جانبه میباشد: ۱) نجات از شیطان و ثمره شیطان، مرگ؛ ۲) قدرت برای انجام آنچه که درست است، با بخشیدن یک برکت خاص.»[4] هییوت میگوید مورد اول را در رساله عبرانیان در ۲: ۳ و ۱۰ و ۵: ۹ و ۶: ۹ مشاهده میکنیم، جایی که مسیح بعنوان پیشوا و بانی حیات ازلی قوم خویش را قادر میسازد که بر تمامی قوتهای شیطانی و خلقت پیروزی یابند. ایمانداران در این نجات یکبار برای همیشه از نتایج گناهانشان بخاطر مرگ مسیح نجات یافته اند. و از آنجایی که این نجات ازلیست پس ایماندار هرگز طعم مرگ ابدی را نخواهد چشید. سپس دکتر هییوت به زیبایی این نجات را در بعُد عمیق آن بررسی کرده است و میگوید:« نمای کامل این نجات مبارک منتظر ایمانداران مانده است تا دنیای تازه فرا رسد( ۹: ۲۸ ) اما همانطور که او وارث نجات است ( ۱: ۱۴،) اما در حال حاضر نیز برکات را دریافته نموده؛ از اینرو او از قدرت ترس از مرگ نجات یافته، و از عادت گناه، از شریعت، روح و محبت دنیا، و جایی که نیاز به یاری دارد آنگاه که وسوسه میشود ( ۲: ۱۸ )، او شریک روح القدس گشته ( ۴: ۱و ۳ ) و وارث وعده ها میگردد. ( ۶: ۱۲ )»[5]
اف اف بروس نیز با این برداشت از این آیه عبرانیان موافق است که نجات در این عبارت« وارث نجات » اشاره به زمانی دارد که هنوز نیامده است و ما مشتاقانه منتظر آمدنش هستیم هر چند برکات این نجات را در همین زمان حاضر نیز میتوانیم دریافت کنیم.[6] اما بروس فکر نویسنده عبرانیان را در بکارگیری این جمله و انگیزه او بر اساس مسیر رساله خود چنین دیده است:« نویسنده ما نیازی نمی بیند که توضیح دهد چه نجاتی را در نیت خود دارد؛ معنی و مفهوم اجرایی آن برای مخاطبین او به خوبی آشناست. اما آنچه که نیاز دارند بدانند ترس آن خطری است که آنها را تهدید خواهد کرد اگر که این نجات را کم ارزش بدانند.»[7] و با این برداشت بروس ما به بررسی فصل دوم وارد میشویم.
ادامه دارد
[1] Ibid. 460.
[2] Ibid.299.
[3] Ibid. 25.
[4] Ibid.60.
[5] Ibid. 61.
[6] Ibid. 25.
[7] Ibid. 26.