۳- رابطۀ عدالت خدا و فیض
اگر ما میگوییم که همه اما همه میتوانند بدون در نظر گرفتن مقام و رتبه و درجات دینی و مذهبی و گناه کار بودن، در هر مقام و به هر دلیل و به هر اندازه !!! تنها با ایمان به عیسای مسیح وارد فیض خدا شوند و مشمول تمامی برکات آن گردند ؛آیا ما عدالت خدا را نادیده می گیریم ؟وقتی میگوییم نرون و هیتلر و استالین و تمامی دیگر رهبران عالیمقام دنیا(؟؟) میتوانستند و امروز میتوانند با توبه کردن و قلب خود را تماما به عیسای مسیح دادن در روز داوری با پدران ایمان ما بر سر یک سفره بنشینند، پرت و پلا نگفته ایم !! زیرا خود عیسای مسیح فرمود :" بدانید که بسیاری از مشرق و مغرب آمده با ابراهیم و اسحاق و یعقوب در پادشاهی آسمانی بر سر یک سفره خواهند نشست." (متی ۸ : ۱۱ ) و این دقیقا در راستای عملکرد فیض خداست و شما دقیقا در عدالت خداست که فیض او را یکبار دیگر به روشنی میبینید اگر ما با چشم دل به آن بنگریم!زیرا ما می دانیم که حتی در صبر و اجرای عدالت خدا ، فیض نهفته است .صبری که منتظر است تا ما به مسیح ایمان آوریم.زیرا خشم خدا منتظر آنانی است که مسیح را بر نگزیدند و دست رد به سینۀ فیض او که حتی رایگان بود ،زدند .که حتی نیاز به انجام اصول خاص و تکراری شریعت نبود ،آنها تنها باید قلب خود را به او میدادند و دست خود را برای دریافت آن دراز میکردند، و چون اجرای این عدالت حتمی و غیر قابل انکار میباشد اما از آنجا که خدای پر مهر و پر فیض هنوز نمی خواهد تا آن "آتش غضب " و " تاریکی بی پایان " و " فشار دندان بر دندان " را بر بنده های خود بریزد، از اینرو بر حسب عدالت خود فیض خود را شامل همه میگرداند که تا :" هر که بر او (عیسای مسیح ) ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودان یابد."(یوحنا ۳ : ۱۷ )پس میبینیم که حتی در اجرای عدالت خدا بر گناهکاران فیض نهفته است و این فیض تنها مجددا بر مبنای نام خود خداست نه شهرت ما!بدلیل بخشنده گی اوست نه ثروت ما!بدلیل مهربانی اوست نه کارهای خوب ما!همانطور که سموئیل نبی مینویسد :" زیرا خداوند بخاطر نام عظیم خود قوم خود را ترک نخواهد نمود چونکه خداوند را پسند آمد که شما را برای خود قومی سازد." (اول سموئیل ۱۲ : ۲۲ ) و اگر در پهنا و در مضمون تمامی نوشتجات کتابمقدس میخوانیم و در سراسر آن ،نوشته های انسانهایی را می بینیم که دائما و مکررا از محبت و بخشش و گذشت این خدا نوشته اند ،در خواهیم یافت که اگر خدا بارها و بارها به انسان گناهکار فرصت توبه و بازگشت را داد،اگر خدا بارها و بارها منتظر بازگشت این انسان گناهکار ماند تا او را در آغوش گیرد،اگر خدا از انسان گناهکار بارها و بارها خواست تا از گناهانش توبه کند تا او را دوباره بازیابد ،پس در می یابیم که خدای ما هرگز از مرگ جاودانی و عذاب الهیه انسانی که خود آن را ساخته است ، خشنود نمی گردد؛ پس چون از مرگ انسان گناه آلود خشنود نمیگردد و از طرفی دیگر باید عدالت خود را در بارۀ گناه به اجرا در آورد که مرگ است،پس چگونه او میتواند این دو را با هم در یک توازن که شخصیت او را نفی نکنند(تقدس-عدالت) در زندگی یکنفر اجرا سازد ؟ اینجاست که فیض او به بلندای هستی و به عظمت کهکشان می ایستد و میگوید : " خدا جانرا نمیگیرد بلکه تدبیر ها میکند تا آواره شده ای از او آواره نشود."(دوم سموئیل ۱۴ : ۱۴ ) و این ترانه به زبان نبی دیگری به گونه ای دیگر اما با همان مضمون سروده میگردد که :" آیا من از مردن مرد شریر مسرور میباشم.نی بلکه از اینکه از رفتار خود بازگشت نموده زنده ماند...تمامی تقصیر های خویش را که مرتکب آنها شده اید از خود دور اندازید و دل تازه و روح تازه برای خود ایجاد کنید زیرا که ای خاندان اسرائیل برای چه بمیرید زیرا خداوند یهوه می گوید من از مرگ آن کس که میمیرد مسرور نمی باشم پس بازگشت نموده زنده مانید." (حزقیـــال ۱۸ :۲۳ و ۳۱ -۳۲ ) و همین نبی ادامه میدهد :" خداوند یهوه میفرماید به حیات خودم قسم که من از مردن مرد شریر خوش نیستم بلکه (خوش هستم) که شریر از طریق خود بازگشت نموده زنده ماند.ای خاندان اسرائیل بازگشت نمائید از طریق های بد خویش بازگشت نمایید زیرا چرا بمیرید."(حزقیال ۳۳ : ۱۱ )و این همانی است که شاگرد عیسای مسیح ،پطرس رسول در نامۀ خود می نویسد:" خداوند در انجام آنچه وعده داده است آنچنان که بعضی ها گمان می کنند تامل نمی کند،بلکه با صبر ،شما را تحمل می نماید ،زیرا نمی خواهد کسی نابود شود بلکه مایل است همه از گناهان شان توبه کنند." (دوم پطرس ۳ : ۹ ) پس اکنون باید این را درک کرده باشیم که حتی در عدالت خدا فیضی عظیم نهفته میباشد و این را خداوند نه تنها در سخنان انبیاء و نوشتجات بلکه روزی به قیمت گزافی به دنیا ثابت نمود :" اما خدا محبت خود را نسبت به ما کاملا ثابت کرده است زیرا در آن هنگام که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح بخاطر ما مرد.ما که با ریختن خون او کاملا نیک شمرده شدیم چقدر بیشتر بوسیلۀ خود او از غضب خدا خواهیم رست."(نامۀ رومیان ۵ : ۸-۹ )
ادامه دارد
نوشته: حسین گل هاشم