ما کی هستیم (۵)
شاخه هایی متصل در مسیح.
لطفاً به انجیل به قلم یوحنا فصل پانزدهم از آیۀ اول تا هشتم برای بررسی این بخش مراجعه نمائید.
براستی چه چیز در روح و جان ما عوض شد هنگامی که خود را به مسیح تسلیم نمودیم و بر آن شدیم تا او را دنبال کنیم؟ آیا فکر می کنیم قبلا بی دین بودیم اکنون دین دار شدیم ! قبلا مسلمان بودیم اکنون مسیحی شدیم ! قبلا در قید و بند نماز و روزه و خمس و زکات بودیم اکنون دیگر مجبور نیستیم !... اگر برداشت و باور ما از مسیحیت تنها تغییر دین بوده و ما همان شخصی هستیم که قبلا بودیم ؛ بی تغییری در روح ؛ کتابمقدس خبر خیلی بدی به ما داده است : ما از روز اول گمراهی مان گمراه تر شده ایم.
پطرس در نامۀ دوم خود به ما این را می گوید :
" ولی اگر بار دیگر آنها گرفتار و مغلوب نا پاکی ها شوند ، حالت آخر آنها از اولشان بدتر خواهد بود." ( دوم پطرس ۲ : ۲۰ )
سوال اینجاست آیا می خواهیم بار دیگر گرفتار و مغلوب نا پاکی ها شویم یا نه ؟به احتمال زیاد نه ! اما اگر تعهد خود را به پاک ماندن دنبال نکنیم کلام خدواند این هشدار را به ما داده که حال آخر ما از روز اول ما بدتر خواهد بود.اما در کنار آن نیز اگر بخواهیم که پاک ماندن خود را دنبال کنیم همچنین کلام خدا این امید را به ما داده که می توانیم پیروزمند باشیم.
اینجاست که عیسای مسیح به ما می گوید برای موفقیت در این امر باید مانند شاخه ای به او وصل باشیم.اما بگذارید دو امر مهم را هرگز از یاد نبریم که :
اولا ؛ وصل شدن ما به بدنۀ مسیح دلیل بر خوبی ما و مزیت و برتری ما بر دیگران نیست بلکه این اتصال ما به عیسای مسیح تنها و تنها بابت فیض سرشار خداست پس هیچکس نباید به خود و اعمال خود در گذشته و حال فخر کند. ( رومیان ۱۱: ۲۰-۲۲ و افسسیان ۲ : ۸ )
دوما وصل شدن ما به عیسای مسیح تنها و تنها عامل و راه باروری روحانی و نهایتا دوری از نا پاکی و زیستن در قدّوسیت در پادشاهی خدا بر قلبها ما میسر است و بس.
دنیا امروز باید این را بداند که حقیقتاً راه دیگری برای انسان امروزی وجود ندارد تا او بتواند در این خشکسالی دنیای علم زده و پیشرفتۀ امروز بتواند به خودی خود و با دانش خود به این رهایی و پر باری در انسانیت برسد. این باروری روحانی و تکامل انسانیت تنها با ایمان قلبی به این درخت تنومند مسیح و وصل ماندن به این درخت ممکن است.
خدا را شکر که کلام مقدس این مژدۀ نازنین و پر شکوه الهی را به همۀ ما داده است که در اتصال به درخت فیض مسیح نه تنها در خشکسالی امروز بارور خواهیم شد و میوه هایی نیکو بار خواهیم آورد ( یادمان باشد که باروری در عیسای مسیح یک انتخاب نیست بلکه یک فرمان است.( یوحنا ۱۵ : ۸ ) )بلکه اگر همواره و روزانه در این بدنه بمانیم در تمام طول زندگی خود طعم این باروری را خواهیم چشید.
داوود در مزمور نود و دوم خود آیۀ ۱۳ و ۱۵ می گوید :" آنانیکه در خانۀ خداوند غرس شده اند در صحنهای خدای ما خواهند شکفت ، در وقت پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود تا اعلام کنند که خداوند راست است ، او صخرّه من است و در وی هیچ بی انصافی نیست."
لطفاً به نکتۀ جالبی در این آیه دقت بفرمائید. داوود می گوید : " آنانیکه در خانۀ خدواند غرس شده اند." یعنی چه ؟ یعنی متصل ماندن به بدنه مستلزم غرس شدن است!یعنی چه؟ تلاش و سختی ها و مصیبت های زندگی جسمانی و دنیوی ما ، کشیدن صلیب روزانۀ ما ، غرس شدن ماست.پس:
خوشابحال کسانیکه متحمل این غرس شدن از طرف خدواند مادامیکه در این بدنه وصل هستند می باشند، زیرا آنان پربار و پربارتر خواهند شد.
وای به حال کسانیکه به بدنه متصل نیستند و غرس شدن ها را تحمّل نمی کنند ، شکستن و خرد شدن و به آتش افتادن در انتظار آنهاست.
انتخاب با ماست: آیا می خواهیم شاخه هایی متصل باشیم که غرس می شویم و میوه به بار می آوریم و یا شاخه هایی که متصل نیستیم و یا تحمل غرس شدن را نداریم که خرد شدن و آتش در انتظار ما خواهد بود.
ما کی هستیم؟
ما ایمانداران به فیض و نجات مسیح ، شاخه هایی متصل به بدنۀ پر فیض و فروتن عیسای مسیح هستیم که از او سیراب می شویم و قدرت می گیریم و بارور و بارور تر می شویم و جلال این باروری را نه به خود بلکه به خدای مهربان می دهیم.
نوشته: حسین گل هاشم